Djouxhire
Ene djouxhire (on dit eto: ene trîxhe, on trî, on triyot), c' est ene tere ki n' est nén tcherwêye po s' ripoizer èn an, sorlon on vî sistinme d' agriculteure did divant les ecråxhes tchimikes.
Uzaedje
candjîLes djouxhires sont waidieyes des bedots, des vatches, des ågnes.
On pleut eto leyî cori ene tere a djouxhire po li rnetyî d' on crouwå come les dints-d'-tchén.
Les trîxhes permetèt ossu di wårder li biyovaryisté d' ene campagne (paski tos les tcherwés sont spritchoûlés po k' i n' î crehe nou crouwå.
Avou totes les fleurs k' î vnèt dsu, ele dinnut del boune pasteure azès moxhes al låme.
Subzidieyes djouxhires
candjîDins les anêyes 1990, on decidaedje del Kimene Politike Cinsrece di l' Union uropeyinne dinéve des sibzides po les terins k' on leyive djouxhler.
Dins les belès-letes e walon
candjîOn djåze des subzidieyès trîxhes di l' Urope dins on powinme da Lucyin Mahin, «Dierinne peme»:
Twè, l' dierinne peme,
Tes ptitès piretes emantlêyes
Pasront rade houte di leu stoumak,
Houte di leus boyeas,
Et s’ aler rsemer håre et hote ;
Si csemer ;
Rifé des pemîs ås coistreces,
— Des coistrecîs —
Plin les bwès,
Plin les novelès trîxhes di l’ Urope.[1]