Pinsêye (sicrijhaedje)
Ene pinsêye (on dit eto ene direye u ene tuzreye), c' est on court sicrijhaedje, ki dene ene idêye filozofike, politike, u ki fwait tot biesmint tuzer ene miete pus lon.
Les pinsêyes sont sovint basteyes so des djeus d' mots.
Mwaissès dnêyesCandjî
Li pus grand scrijheus d' pinsêyes e walon, c' est, sins manke, Pierre Faulx. Mins on pout eto citer Robert Arcq, Augustin Beelaert, et André Vanackere.
Eternåcionalmint, on djåze sovint des pinsêyes da Mao Tsé Toung, k' ene pårteye a stî redjårbêye e walon pa Marc De Burges.
Li pinsêye est ene ouve d' on cnoxhou scrijheu, å rvier do spot k' est a pô près parey, mins k' a stî foirdjî pa ene djin k' on n' kinoxh pus, et ki s' a spårdou tot seu dins on metou lingaedje. Mins sacwantès pinsêyes di rlomêyès djins ont polou divni des sapinstés.
Les direyes come les cenes da Epicure, c' est des sôres di pinsêyes ki dnèt èn acsegnmint.
Sacwants rlomés fjheus u ramexhneus d' pinsêyesCandjî
AléreCandjî
- P. Faulx : Pensées wallonnes (1972); "Pinsêyes walones: deujhinme bouket" (1976); "Diccionaire do ptit Roucha" (1982), "Sapinse a mi" (1986); "Poeve et sé did ci" (1989).
- A. Vanackere : "Pinsêyes" ", Noveles des WASAB, l° 7 (1983)
- J.L. Fauconnier : "Les biestreyes da Miyin do coulot" (1998).