Paul Marchot

diyalectoloke eyet bedje sicrijheu

Paul Marchot a skepyî a Inguezêye li 28 di djanvî 1867.

C' esteut on rcwereu sol walon.

Vicåreye et ouve filolodjike

candjî

I crexha a Sint-Houbert la ki s' pa esteut rcuveu des contribucions.

Il a fwait si univiersité a Lidje, la k' i fourit li scolî da Maurice Wilmotte.

Il a cmincî pa on memwere di studiant sol pårler walon do Bork. Ey eplaidî si e 1890 on livret, Le patois de Saint-Hubert.

Il aveut rescontré Gusse Vierset a Sint-Houbert, et ratourné e borkin ene pîce di teyåte «Ene dimande a mariaedje», k' i scrijha e-n èn alfabet fonetike : O-n dumant a maryâtch.

Adonpwis, i va studyî sacwants oyons tipikes do walon dins tote li Mîtrinne Årdene, di Sint-Houbert a Palijhoû et Bietris. Et fé parexhe Les patois du Luxembourg central.

E 1892, il eplaide on studia fonolodjike do walon do Bork, sol tite Phonologie détaillé d’un patois wallon ; contribution à l’étude du wallon moderne.

E 1894, on rtrouve Paul Marchot a l' univ di Fribork, e l' Swisse, ki studeye les motlîs des vîs tecses e réto-roman. Il est rlomé po s' corwaitaedje : Les gloses de Cassel le plus ancien texte reto-roman (eplaidî e 1895 dins Collectanae Friburgensia).

E 1896, avou l' papî "Sur le dialecte de l'Eulalie : les principaux traits morphologiques du wallon pré-littéraire ou préhistorique (500-800)", ki parexhe dins li Zeitschrift für romanische Philologie (XX, p. 510-514), i mostere, pol prumî côp, kel cantilinne da Sinte Ulaleye est scrît e vî picård (k' on lome co picard-wallon), et nén e vî francès.

Après, i serè purade rindou après l' etimolodjeye des nos d' plaeces. Et scrire ses tuzêyes filolodjikes dins des rvowes di linwincieus. C' est lu k' a l' prumî espliké li disterminant des nos d' viyaedjes come Xhenmåle et Flemåle.

Hårdêyes divintrinnes

candjî

Hårdêyes difoûtrinnes

candjî

Papîs sol walon:

Sacwants ôtes papîs scrîts pa Paul Marchot, et eplaidîs dins Zeitschrift für romanische Philologie (aberwetåves po les institucions abounêyes)