Plaece (tchambe)

Pol discramiaedje des årtikes avou l' mot « plaece », loukîz cial.

Ene plaece, c' est, dins ene måjhon ene enité avou cwate meurs et èn ouxh, ki sieve a avirer li grandeur (et l' valeur) do manaedje.

Motlî

Dins les måjhon a èn astaedje, on djåze di plaeces-bas et di plaeces-hôt. On direut, boutans po ene riclame di notåre: a vinde bea manaedje avou deus plaeces-bas et troes plaeces-hôt.

Si on vout ragrandi ene måjhon, on dit k' on va rfé des plaeces. Å ré d' flache tot rbastixhant, u metans tot fjhant des inte-deus dins on gurnî.

Sôres di plaeces

Dins les måjhons did dinltins, el campagne, el Walonreye, on loméve sovint les plaeces insi:

• li bele plaece u tchambe (eto, dins les måjhons did dinltins: li tchambe al take, li pele).
• li måjhon: li plaece avou li tchminêye la k' on dmoréve, et coujhner, et magnî.
• li tchambe-divant; li tchambe-dirî, dins les pus gros manaedjes. Li tchambe-divant est metowe tot l' long do tchapå (colidôr d' intrêye avou deus ouxhs).
• li ptite plaece, la k' on fwait l' bouwêye, u totès sôres d' ovraedjes; motoit eto la k' gn aveut l' tchiyote, å cminçmint des raiwires divintrinnes.
• les tchambes a coûtchî.

Dins les nouvès måjhons, on djåze purade do livigne, del coujhene, del såle a mindjî, des côps sins meurs inte di zels, ou djusse on murtea.