Nateure
Li nateure, c' est tot çou k' i gn a sol Daegne et ki n' a nén stî candjî pås djins.
Dins les belès-letes e walon
candjîDins «Et l' nute s' a stindou», José Schoovaerts ratourna des beas bokets da Teyåd d' Tcherdin sol nateure:
- Ene djin a l' droet di s' fé do mwais sonk po leye-minme, ossu lontins k' ele si sint mierseule, pierdowe dins ene masse di cayets. Mins ele si doet djoyeuzmint renonder et s' dårer pus lon diré k' ele s' abaitit ki s' vicåreye est aloyeye al tournante del nateure.[1]
- Dins on codowe bohêye, vos vos ewaerez d' vey des fayêyès fleurs et des mesbridjeyes, paski tchaeke pîce a stî relîte, côpêye avou sogne, ey adon, totes eshonne, raloyeyes a l' idêye. Årvierdimint, dissu èn åbe — èn åbe k' a yeu a s' bate, po crexhe, ostant conte les arokes divintrinnes ki disconte des atakes do mwais tins — les sketêyès coxhes, les froxheyès ramayes, les racrapotêyès foyes, les flaneyès fleurs sont co la, e leu plaece. Ele mosternut les bounes et les målès rescontes del vicåreye do stok ki les poite.[2]