Ivier
L' ivier[1], c' est l' dierinne såjhon d' l' anêye, li pus froede. I cmince li 21 di decimbe, et-z esse houte li 20 di måss (e l' Dimeye-Bole Bijhrece).
Moes d' ivierCandjî
Les moes ki sont so l' ivier, c' est l' fén do moes d' decimbe, cwand l' waeyén-tins a leyî ouve, li moes d' djanvî, di fevrî et li cminçmint do moes d' måss, la kel bontins atake.
Sacwants grands moumints di l' ivierCandjî
el nateureCandjî
- li nive, li relêye, li djivronde
- sognaedje des oujheas k' iviernêynut e payis.
dins les cinsesCandjî
- les biesses sont rintrêyes dins les ståves.
dins l' societéCandjî
- li fiesse del novelan
- les shijhes
- les mascarådes (inte di zeles, li cwarmea d' Måmdey)
dins li rlidjon crustinneCandjî
- li fiesse do Noyé
- li Tchandleuse
- kiminçmint do cwareme
L' ivier et l' reschandixhaedje del DaegneCandjî
E l' Walonreye, i shonne ki les iviers estént pus froeds å cmince do 20inme sieke k' a s' difén.
Eredjistrumints djåzant d' l' ivierCandjî
| Eredjistrumint | Tecse do cåzaedje |
|---|---|
| Bén li djournêye d’ on gamén di m’-n ådje, ça comince todi å matén cwand on rexhe do lét. Et cwand c’ esteut l’ Noyé, li prumî cayet k’ on fjheut, c’ esteut d’ waitî on pô l’ tins k’ i fjheut. Don, dji m’ levéve, dji m’ abiyive vitmint et dj’ aléve vey… båker al vite. Et bén sovint, on n’ veyeut nén foû del vite, pask’ i gn a veut pont d’ tchåfaedje, et c’ esteut edjalé. Li cwårea esteut tot… flori – åy, tot djusse. On s’ meteut l’ nez conte li vite, on shofléve on pô, pu ça s’ (disgadjive)… ça rlignive, cwè. Pu on aveut on ptit rond come ene pîce di deus uros, et pu on waitive : « a ! enute, i nive. » Et pu : « a ! i fwait setch ! ». Et pu c’ est tot.
Et pu, on dusvaléve al coujhene.[2] |
Hårdêyes difoûtrinnesCandjî
- Pådje di l' ivier (so l' Aberteke)
so Wikisourd: Categoreye:Ivier (tos tecses so l' ivier)
Sourdants & pî-notesCandjî
- ↑ Po les diferins prononçaedjes e walon loukîz el notule A.L.W. 3. 103 ey el mape 3. 34 (p. 191).
- ↑ raconté pa Pascal Baijot ås scoles di Bive, Li Rantoele 102, esté 2022.