Rimimbrances di djonnesse da Djihan Coxhe (sovnances)

Rimimbrances di djonnesse (e roumin : Amintiri din copilǎrie), c' est on live di sovnances sicrît pa Ion Creangă, ey eplaidî e 1892.

Il a stî ratourné e walon pa Djôr Sfasie e 2014.

Boket foû do live

Après k’ Bon-Pa a stî evoye, li leddimwin nos avans stî a scole ; et l’ professeur, å vey ki nos avéns des longous tchveas, il a dmandé a on scolî d’ nos lzès côper. Cwand nos nd avans oyou ene pareye, nos avans brai nos ouys foû, et priyî l’ Bon Diu et ses sints k’ on n’ nos alaidixhaxhe nén. Taiss ki l’ professeur a staté disk’ a tant ki l’ ôte nos a screpé pår les tchveas del tiesse. Poy i nos a metou a djin avou les ôtes sicolîs et nos acsegnî, d’ après çou k’ on-z a savou aprinde, padfoû, « L’ Andje a criyî » et des ôtès sacwès.
Et ç’ a bén stî disk’ al Letåré. Et on djoû å matén on s’ a dispierté plins d’ tegne k’ on vneut d’ atraper des gades da Irenkene ! Ay et way ! Cwè ç’ k’ i gn a-st a fé ? Li mwaisse ni nos rçuveut pus e l’ sicole ; Irenkene ni nos saveut rweri ; nouk ni saveut dire cwè a Bon-Pa ; gn aveut cåzumint pupont d’ marinde ; pôves nozôtes !
Dji n’ sai comint, mins viè l’ Notru-Dame do pretins, il a fwait si tchôd ki l’ nive a fondou, les rews corént a flouxhe, li Bestrece s’ a rimpli d’ ene dike a l’ ôte, presse a moenner evoye li måjhinete da l’ Irenkene. Et nozôtes, come i fjhet tchôd, nos ns oendéns avou del cråsse lexhive, nos nos ashidéns foû å solea, dismoussîs, disk’ a tant ki l’ cinde esteut uskêye so nozôtes, poy nos mousséns dins l’ Bistrece po bagnî.
C’ est çk’ ene viye feme nos aveut aprins a fé po nos distignî. Fjhoz vos ddja ene idêye : bagnî dins l’ Bistrece, ås Broxhires, deus côps tos les djoûs, e plin cwareme ! On n’ a yeu ni l’ peumoneye, ni l’ matchurea, ni ene ôte rascråwe, c’ est l' vraiy ; mins l’ tegne ni s’ a nén disclapé d’ nozôtes nerén.
«Franc come on tigneus», sapinse li spot. On djoû, come Irenkinne esteut avå les voyes, emon les djins come todi, on s’ a metou a lyî fé des mizeres. On-z a monté al copete, padrî s’ måjhinete, tchaeke avou ene sitipe al mwin, ey i gn aveut des rixheas ki corént fel, foiravant onk k’ esteut blanc come li laecea. Eyet l’ diåle nos a poûssî a disdjoker ene pire k’ esteut dedja ene miete dihåjhinêye, et l’ pire a rôlé viè l’ vå, tot potchant d’ tenawete pus d’ on mete. Ele trevåtcha l’ håye et l’ tchambe divant da Irenkene la k’ i gn aveut les gades, et s’ taper dins l’ Bistrece, la ki l’ aiwe esteut ki roudinéve ! Ça s’ a passé l’ semdi d' Lazåre, viè nonne.
Cwè fé adon ? Li håye et l’ måjhon del comere erént spiyeyes e bokets ; gn aveut ene gade di spotcheye ; ci n’ esteut nén rén ! On-z si télmint yeu li schite k’ on-z a rovyî l’ tegne.
« Ramassez rade çou k’ est da vosse, divant ki l’ chabrake n’ avegne, et hay, on va peter evoye, avou cisse sambresse la, et disgadler emon m’ fré Bazile, a Bôre », dit-st i Dmete, veyanmint k’ les sambresses ricomincént a naivyî.
Nos apicîs sacwants cayets k’ on-z aveut co, ey aler abeye ås batlîs, et les batlîs ont tnou leu parole et naivyî. Cwè çk’ elle ouxhe dit, l’ Irenkene, dji n’ è sai rén, mins nos avîs souwé des gotes di glaece, di pawou, disk’ a Bôre, la k’ ons a djîstré.