Ene rime a disti u on disti-rima, c' est ene sôre di sapinsté, ene miete come on rima å ptits nos.

Ele pout eto siervi d' rime-rame d' efant.

C' est ene istwere racontêye avou tote sôres di djins ki cåznut. Leu parole, c' est l' prumî vers. Ele rime avou leu no, å deujhinme vers.

Pacô, come dins l' egzimpe di dzo, c' est deus djins, ene ome ey ene comere, k' on n' dit nén leu no.

Egzimpe

candjî
Dou vass ? dit-st i
Å for, dit-st ele
Cwè fé ? dit-st i
Del tåte, dit-st ele
Po kî ? dit-st i
Por mi, dit-st ele
Dj' end årè ? dit-st i
Neni, dit-st ele
Pan, dit-st i
Ay, dit-st ele
Dj' end årè ? dit-st i
Oyi, dit-st ele[1]

Diyalectolodjeye

candjî

Cåzu tote li Walonreye mete li loyén "dit-st i"; mins les payis a l' aschate do gåmès et do tchampnwès (Bive, Ofagne) èn sievnut nén li lete di beloyance «-st»

Ça n' nous vin.rot ni mau
Dit-i l' Gros dou Chauveau.[2]

Hårdêye difoûtrinne

candjî

Sourdants

candjî
  1. Sourdant nén noté, motoit «De la Meuse à l'Ardenne».
  2. Octave Piard, L'ascendance de Tallien et Offagne au temps passé» (1971), p. 68.