El galant dal dame Tchaterlai (roman)

El galant dal dame Tchaterlai, ki l' vraiy tite, e-n inglès, c' est Lady Chatterley's Lover, c' est on roman scrît pa David Herbert Richards Lawrence (1885–1930) ey eplaidî pol prumî côp a Florince e 1928. Li live n' a polou rexhe oficirmint e Grande Burtaegne k' e 1960.

C' est l' istwere d' ene asblawete inte on bokion ey ene tchesturlinne. Li discrijhaedje di l' amour fizike k' i gn a dins l' live ni s' aveut co måy oizou scrire di ces trevéns la.

On passaedje a stî redjårbé e walon pa José Schoovaerts, k' a parexhou sol waibe des RABULèTS, pu k' a stî rprins sol Rantoele-gazete[1] ey a môde di fime d' imådjes, sol tévé des Rabulets so Youtube.

Boket foû do live

candjî
Bladjot k’ il estéve. Sins pont d’ sintimint dsu s’ vizaedje, tot come èn ome ki n’ a pus rén a ratinde.
« Sitindoz vos vaici ! » dit-st i, et serer l’ ouch. E l’ cahoute, i fjheut noere niût.
Ewaerante di schoûte, ele s’ a stindu dsu l’ coviete. Tot d’ shûte, ele a rsintou l’ doûce, berôlante, ardante mwin lyi capougnî s’ coir et ranxhî après s’ vizaedje. Rassurants et rapåjhants, pate a pate, les doets candôzént s’ nez, si front, ses lepes. Et adonpwis, rouf, dissu s’ mashale, el doûs rivtaedje d’ on betch.
Ele dimoréve sins bodjî, estindowe di tot s’ mierlong, come edwarmowe dins ene sôre di sondje.
Adonpwis, ele s’ a metou a triyaner. El balzinante mwin, pansåde et måladroete, si muchive dins ses mousmints. Les doets shonnént sawè d’ avance comint l’ dismoussî ; la, tot djusse ewou çk’ ele li voleut.
Precocioneuzmint, li tene camizole di soye a ridé cåzu a ses pîs.
Il a frumjhî d’ plaijhi å djonde si doûs et tchôd coir. Lyi betchî s’ botroûle. Sins pus ratinde, il lyi a falou s’ etchessî, trover la, å fén fond di s’ cacane, el påjhirté del tere.
Por lu, ès muchî è l’ comere divneut pår on moumint d’ miercoehisté.
Elle a dmoré ecwete, come essoktêye, come tote etire edwarmowe.
Tot l’ ovraedje, tot l’ ahessaedje vineut d’ lu. Ele ni poleut pus rén d’ leye-minme. L’ esseraedje des bresses, les atocaedjes di s’ coir, el crou brotchaedje å fén fond d’ leye, tot n’ esteut ki sokiaedje.
I s’ a djoké et s’ mete a haner doûçmint disconte si pwetrene. Adon, ele a comincî a s’ dispierter.
Ele s’ a sbaré et s’ dimander cwè et kesse ? Pocwè aveut i falou çoula ? Pocwè k’ ça lyi aveut si åjheymint rsaetchî on grand pwès d’ nûlêyes et l’ rinde si tant påjhire ? Est ç ki c’ esteut po d’ vraiy ? El vraiy vraiy do vraiy ?

Hårdêyes difoûtrinnes

  1. Li Rantoele l° 59, waeyén-tins 2011, p. 11