Acinsion

L' Acinsion, c' est ene fiesse crustinne ki rmimbere li montêye å cir da Djezu-Cri, raviké.

Ça s' passéve 40 djoûs après Påke, çou ki fwait ki ça toume todi on djudi.

Racontaedje di l' Acinsion dins les Akes des Apoisses

L' Ouve des Apoisses kimince på racontaedje di l' Acinsion :

Tins d' ene eurêye k' i purdeut avou zels, i lzî ricmanda di n' nén cwiter Djeruzalem, mins k' i rawårdénxhe çou ki l' Pere aveut prometou : "c' est l' promesse, dijha-t i, ki vs av oyou di m' boke. Ca Djhan a batijhî e l' aiwe; vozôtes, divins wai d' djoûs, vos seroz batijhîs e Sint Esprit".

Les cis k' estént avou Lu lyi dmandît adon : "Signeur, est ç' asteure ki vs alez rmete so pîs li Rweyåme d' Israyel ?" I lzî responda : "Ci n' est nén a vozôtes di saveur les tins et les moumints ki l' Pere wåde e s' droet. Mins vos alez rçure ene foice, li cisse do Sint Esprit ki vénrè sor vos. Vos seroz adon mes temoens, a Djeruzalem, divins tote li Djudêye et l' Samareye, et disk' å coron do monde".

Cwand i ourit dit çoula, i s' eleva divant leus ouys, et ene nûlêye el rafûla erî d' leus rloucas. Il estént co a rloukî après l' cir la k' i s' emontéve, ki deus omes, tot blanc moussîs, so tnént djondant d' zels. "Omes di Galilêye, dijhént i, pocwè dmanoz vs a rloukî après l' cir ? Li minme Djezus, ki vént d' esse epoirté erî dvozôtes rivénrè, d' el minme manire ki vs l' av veyou end aler e cir".

I radschindît adon çou k' on lome li Tier des Olivîs, k' est djondant d' Djeruzalem - c' est l' voye k' on pout fé on djoû d' sabat, et i rintrît el veye. I rmontît e Cenake, la ki Pire, Djhan, Djåke et Andrî, Flipe, Touma, Bietmé, Matî, Djåke li fi da Alfé, Simon li Zelote et Djuda li fi da Djåke dimanént. Il estént la tertos eshonne a priyî d' on seu cour, sins leyî ouve, avou les femes et avou Mareye, li mame da Djezus et ses frés.