Émile Wiket
Émile Wiket, c' esteut on scrijheu e walon.
| Skepiaedje | 23 di setimbe 1879, Lidje |
|---|---|
| Moirt | 28 di djanvî 1928, Lidje |
| Activités | scrijheu |
I skepia a Lidje li 23 d' setimbe 1879 ey î mori li 28 di djanvî 1928.
Relî dins l' grosse antolodjeye da Piron.
Ouve e walon
candjîI scrijha estant tot djonne mins i n' rashonna ses scrijhaedjes e lives ki e 1907 («Doûcès tchansons») ey e 1909 («Volans ns tchanter ?»).
Li pus cnoxhowe did zeles, c' est, sins manke, li «Li ptit banc».
Il a scrît eto ene cwénzinne di comedeyes e walon.
I toirtcha ossu ene novele «Li sourd ås låmes» (1901) pu ene ramexhnêye di xhilteas : «Li tchanson des båjhes» (1913), shuvou d' ene ôte schôtlêye di ptits arimés a môde di Ronsard : «Li tinrûle corone» (1923).
Totès creyåcions ki shuvént li romantisse di ces trevéns la, lomés la belle époque.[1]
Sacwants d' ses livrets, riscrîts e sistinme Feller, fourît rashonnés pa Octave Servais e-n on pus gros live, eplaidî so l' tite "Fruzions do cour (sins date).
Inspiråcions et omaedjes
candjîSi poyinme "Li rozî" rapinse timpesse li rlomé on rilomé rimea da Henri Simon.
| "Li ptit rozî" da Henri Simon | "Li rozî" da Emile Wiket |
|---|---|
| E corti d' nosse måjhone,
I crexheut-st on rôzî |
E clair djårdén di m' djonnesse
Crexheut-st on rozî |
| Li rôze aveut flouwi… Sins minme on louca,
Djus d' leye, ele li tapa |
Mins si odeur n' a pus nole foice :
Les femes l' ont rvoyî |
Hårdêye divintrinne
candjîHårdêye difoûtrinne
candjî- Ene pådje di ses scrijhaedjes (so l' Aberteke)
Vos trouvroz des racsegnes so les ouves da Émile Wiket, u les ouves zeles-minmes, so Wikisourd e walon.
Li Wiccionaire si rsieve di sacwantès fråzes da Émile Wiket po-z enimådjî des mots k' i gn a.
