Li dvancete "amon", ki s' rescontere eto so l' sibetchtêye fôme "mon", c' est ene divancete ki vout dire, etimolodjicmint et praticmint, "el måjhon (da)".

plake d' ene måjhon a Vietrivå (portrait saetchî pa André Van Acker)

Li fôme "emon" est pus etimolodjike, mins ni s' rescontere ki sol Payis d' Nameur. Mågré k' i pout gn aveur ene pitite diferince, "emonpout esse loukêye come ene dobe rifondowe di "amon".

On-z ôt cobén dire, des djonnes ricåzeus d' walon, dispu 1995, chez. C' est on calcaedje disconsyî do francès. Il est eployî estô d' "(a)mon" ki n' arive pus tot seu dins leu cåzaedje, pask' i gn a nou sfwait mot e francès.

On-z a ptchî d' eployî, dins ces cas la, li calcaedje do gåmès "tchû".

Les djins d' tchû nos (les djins d' amon nozôtes).

Alez s' vey e splitchant motî po des linwincieusès racsegnes so les mots "mon", "amon" et "emon".

Alére

candjî