Émile Wiket
Émile Wiket, c' esteut on scrijheu e walon.
Skepiaedje | 23 di setimbe 1879, Lidje |
---|---|
Moirt | 28 di djanvî 1928, Lidje |
Activités | scrijheu |
I skepia a Lidje li 23 d' setimbe 1879 ey î mori li 28 di djanvî 1928.
Relî dins l' grosse antolodjeye da Piron.
Ouve e walon
candjîI scrijha estant tot djonne mins i n' rashonna ses scrijhaedjes e lives ki e 1907 («Doûcès tchansons») ey e 1909 («Volans ns tchanter ?»).
Li pus cnoxhowe did zeles, c' est, sins manke, li «Li ptit banc».
Il a scrît eto ene cwénzinne di comedeyes e walon.
I toirtcha ossu ene novele «Li sourd ås låmes» (1901) pu ene ramexhnêye di xhilteas : «Li tchanson des båjhes» (1913), shuvou d' ene ôte schôtlêye di ptits arimés a môde di Ronsard : «Li tinrûle corone» (1923).
Totès creyåcions ki shuvént li romantisse di ces trevéns la, lomés la belle époque.[1]
Sacwants d' ses livrets, riscrîts e sistinme Feller, fourît rashonnés pa Octave Servais e-n on pus gros live, eplaidî so l' tite "Fruzions do cour (sins date).
Inspiråcions et omaedjes
candjîSi poyinme "Li rozî" rapinse timpesse li rlomé on rilomé rimea da Henri Simon.
"Li ptit rozî" da Henri Simon | "Li rozî" da Emile Wiket |
---|---|
E corti d' nosse måjhone,
I crexheut-st on rôzî |
E clair djårdén di m' djonnesse
Crexheut-st on rozî |
Li rôze aveut flouwi… Sins minme on louca,
Djus d' leye, ele li tapa |
Mins si odeur n' a pus nole foice :
Les femes l' ont rvoyî |
Hårdêye divintrinne
candjîHårdêye difoûtrinne
candjî- Ene pådje di ses scrijhaedjes (so l' Aberteke)
- Vos trouvroz des racsegnes so les ouves da Émile Wiket, u les ouves zeles-minmes, so Wikisourd e walon.
- Li Wiccionaire si rsieve di sacwantès fråzes da Émile Wiket po-z enimådjî des mots k' i gn a.