A [[Viêpe]], gn aveut on signeur ki [[Motî:Wikt:kitchiner|ctchinéve]] ses sudjets, et ki n' respectéve rén. Il esteut rindou après l' tchesse. I tchessive minme li [[djoû des åmes]].
On côp k' i tchessive li djoû des åmes, la k' i rescontere on priyesse k' aléve [[Motî:Wikt:enôlî|enôlyî]] on malåde. Ci-cial lyi fwait li rprotche mins li signeur end a d' [[Motî:Wikt:keure|keure]]. Al nute, gn aveut on spès brouyård et l' signeur n' a nén veyou k' il arivéve dins ene [[fondreye (djeyolodjeye)|fondreye]]. Et il a toumé dvins avou si tchvås et tote si meute di tchéns.
Dispu don, tos ls ans, li nute do djoû des åmes (do prumî å deus d' nôvimbe), i rvént [[Motî:Wikt:wåler|wåler]] åtoû do tchestea d' Viepe avou ses tchéns. Et on-z ôt bén li brut di s' coine, mins stofé. <ref><SMALL>[[Léon Marquet]] & [[Alfons Roeck]]: ''Légendes de Belgique'', De Vlijt, [[Anverse]], 1980, ISBN 90-6304-079-2.</SMALL></ref>
